ALPHA VERSION  ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

SYNOPSIS 

The KALIKATZAROUS is about the conflict between creativity and conservatism.
The background is an isolated Greek village of the 50s, where a Young Teacher, in close collaboration with a group of creative and smart pupils, and despite the hesitations expressed by the local villagers’ community, tries to prepare a shadow theater performance for the Christmas school celebration.
​The main protagonists of the shadow play will be the mythical creatures, which in the popular culture are known as the “kalikatzarous” and represent the obscure side of the community’s double nature.

The teacher’s good intentions and effort to present a performance, where traditional and modern elements are combined, is confronted by the villagers who, led by the enigmatic figure of the village’s Postman, refuse to question their traditional customs and fear the Kalikatzarous.
​The teacher’s collaborative spirit and the pupils’ creative & critical interpretation of the “kalikatzarous myth” are in contrast with the conservatism of the local community. The confrontation of ideas and attitudes is unavoidable and creates intense and often funny situations, while it is gradually becoming obvious that the fear and conservativism that the Postman implants to the community has its counterpart in the creative approach of the pupils and the teacher. The critical attitude of the pupils challenges the perception of both the teacher and the villagers about what is concerned as “traditional” and “innovative”.

​In the end, on the New Year’s Eve, the Kalikantzarous actually appear in an ending scene where the dual nature of the Postman, the villagers and the pupils is revealed. The film closes in a festive mood where the values of participatory, active learning and critical thinking are highlighted.

ΣΥΝΟΨΗ

Σε ένα χωριό απομονωμένο που ζει κάτω από την επιβλητική σκιά ενός ερειπωμένου ανεμόμυλου, την «σκιά του καλικάντζαρου», και επιβιώνει με την συνεισφορά και τις δωρεές των πολλών ξενιτεμένων του, οι λιγοστοί κάτοικοί του κάθε χρόνο ετοιμάζουν ένα χορό Χριστουγέννων ως μέσο διατήρησης των δεσμών με τους ξενιτεμένους τους.
Επιπλέον, με αυτό τον χορό, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, «ξορκίζουν» τον φόβο των Καλικαντζάρων που, όπως πιστευουν,  ζουν κάτω από τον ερειπωμένο Ανεμόμυλο..
Σε ένα κόσμο, ωστόσο, που αλλάζει διαρκώς και καθώς εκλείπουν οι συνθήκες που κάποτε τους συνέδεαν με την  λαϊκή παράδοσης οι χωρικοι εγκλωβίζονται σε μία αέναη επανάληψή του χορού των Χριστουγέννων με αυθαίρετη προσθήκη νέων στοιχείων που κινείται στα όρια του κιτς και της γελοιότητας.
Τα λιγοστά παιδιά του χωριού αντιδρούν σε αυτή την κατάσταση με αυτοσχέδιες παραστάσεις δημιουργίας σκιών με τα χέρια τους που καταλήγουν σε πλάκες και  φοβίζουν τους προληπτικούς κατοίκους.  Ο φόβος γίνεται μεγαλύτερος όσο ο κύκλος της φύσης πλησιάζει στην πιο μεγάλη νύχτα.
Η έλευση του νέου δασκάλου στο χωριό και η συστηματική εργασία στο σχολείο σε θέματα καλλιτεχνικής δημιουργίας δίνει στα παιδιά νέες προοπτικές διοχέτευσης του ταλέντου τους.
Η μαθητική δημιουργία παρεισφρέει στην καθημερινή ζωή του χωριού, θέτει σε αμφισβήτηση τις παγιωμένες συνήθειες και, σταδιακά, οδηγεί σε σύγκρουση.
Παράλληλα, δίνει μία νέα ερμηνεία του μύθου του καλικάντζαρου συνδεδεμένη με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά προϊόντα της εποχής μας, τα σκουπίδια. Ο Μανδρακούκος γίνεται Μανδρακούμπος και οι Καλικαντζαροσκουπίδηδες μπαίνουν στο κάδρο των παραμυθιών με ιστορίες για θέματα περιβάλλοντος και σύγχρονων μεταβολών της φύσης στον κύκλο του χρόνου.
Επιπλέον, εγείρονται προβληματισμοί επάνω σε θέματα διαπροσωπικών σχέσεων, επικοινωνίας και πολιτισμικής ταυτότητας.
Τελικά η μαθητική δημιουργία κινούμενης εικόνας γεφυρώνει τις αντιθέσεις στο χωριό δίνοντας μία νέα προοπτική συμβίωσης στην σύγχρονη εποχή.
​